Image provided by: University of Oregon Libraries; Eugene, OR
About Toveritar. (Astoria, Or.) 19??-1930 | View Entire Issue (Nov. 22, 1921)
Amerikan suomalaisten työläisnaisten äänenkannattaja :-: Organ of the Finnish Workins Women in America TOVERITAR Thlt lasua of tha Toveritar containi no artlclea aueh aa raqulre an afflrtntd tranaiatlon aceordlng ia t af O rt 1Sth 1117 No 47 PAINOS 1rtue HiBtoricui odt a Marrask 22 p— Tuesday Nov 22nd )2 1— Yhdestoista Vuosik t — — — - On tullut aika ankara _j On tullut aika ankara! Sen tiedät slsko veikko sen tiedät miesi harteva ja nainen lapsi heikko Sä näet tuskan kansasi sen kuulet Itkut parut kurjuutta kuulet kuohuvan sä kaikki seudut karut ja aina päivä päivältä käy elo kurjemmaksi Tuskaisten nälkäännääntyväin käy huuto hurjemmaksi Sä näet valtain vahtejaan lisäävän hirmuisesti ja valmistuvan — minnekkä? — hurjina tulisesti Aseita pojat takovat ja mammonan- papit pauhaa on strategioiss' kenraalit — tää muistuttaako rauhaa? Ja kansan hätää kuulemaan ne hurtat ehti eivät — Ne varat kansain hankkimat kaikk' sodan suuhun veivät Ne verlmahdin valleihin taas rikkaudet tuhlaa — kai valmistuvat viettämään taas suifrta verijuhlaa Vaan veljet: meille elämä käy yhä kurjemmaksi Minkälaisessa Kunnossa on Jäsenistömme Luokkatietoisuus Kirj Lauri Brusila Kulunut "vuosi on antanut meille laajoja kokemuksia Se on selvästi osoittanut sen seikan että otta maamme suuntaa el ole pienintäkään syytä katua Olemme nähneet ettei maailman porvaristoa vastaan jonka voima on muodostunut mitä suun nattomimniaksi imperialismiksi voi da asettaa muuta kuin sovitteluihin taipumaton köyhälistö valta Olemme nähneet ettei työväenluokkaa or juuttavaa ja murhaavaa kapitalisti luokkaa vastaan ole todenteolla voi nut taistella mikään muu kansainvä linen liitto kuin Kolmas Internationa le jonka ohjelman kannalla järjes tömme on Kuin rae näin olemme osuneet oi kealle suoralle ja selvälle tielle niin herää aivan itsestään kysymys: — Minkälaisessa kunnossa on jär jestömme jäsenistön syvempi ja va kavampi luokkatietoisuus ja taistelu henki? Onko se niin perinpohjainen että voidaan vakavasti astella tie tämme eteenpäin eksymättä sivu poluille? Olemmeko me selvillä kai kista niistä suurista vastuksista ja katkerista tappioistakin jotka meitä kohtaavat Onko meidän luokkatie tomme todellakin niin terästynyt että olemme valmiit uhraamaan kaik kemme kaikesta huolimatta? 0- lemmeko me itse kukin henkilökoh ei mistään pelastusta oi näy meille tulevaksi On turha vuottaa apua ne eivät meitä auta sä näet: heillä kädessään vain välkkyy kirkas rauta Ne niillä aikovatko oi nyt kansan nälän janon sammuttaa? — Totisesti ei! ren orjat teille sanon: — vain oman verenjanonsa ja hurjan murhahalun Ke aikovat vaan lannistaa nyt orjan — halvan kalun Sä kuulet niiden juhlissaan huutavan ilkkuel Ien : — On orjia meill' kylliksi niitä riittää vaikka kelien! — Ja miljoonia niitä nyt pois saatava on tieltä He ensin jotka haastavat nyt kapinoivaa kieltä Toverit! Mitä teemme me sen otammeko vastaan: Katsooko isä vaieten kun repivät ne lastaan seisooko veli paikallaan kun toinen lyödään rautaan itkeekö työläis- slsko vaan kun sulho syöstään hautaan? taisesti pitänyt velvollisuutenamme tutustua ohjelmaamme teesiemme jo kaiseen sanaan niin että ne ovat meille todellakin selvänä? Olemmeko joka ainoa yrittäneet itseämme ke hittää mahdollisimman suureen ja kypsään täydellisyyteen? Olemmeko me yksilöinä ja joukkoina oikeen todenteolla yrittäneet luomaan jär jestömme valistustoimintaamme niin tehokkaaksi että se vähitellen val taa puolellemme kaikki työläiset: teh taan orjat maaseutujen raatajat kaivanto- ja metsätyöläiset kaikki? Luulen että ollaksemme rehellisiä itsellemme ja muille niin täytyy mei dän vastata näihin kysymyksiin puolittain kieltävästi emme ole teh neet läheskään kaikkea sitä mitä olisimme voineet tehdä Olemme vas ta hivenen verran alussa Mitä suu reen osaan jäsenistöämme tulee niin on niiden tietoisuuteen pyrkimi nen höllää ja pintapuolista Ollaan sellaisessa mukavassa murroskau dessa Olemmo nousukasasteella tie dollisessa suhteessa Nousukas hu mala on hirveän paha yksilöille niin myöskin kokonaisille joukoillekin Silloin tuppautuu se "viisaudensäde kehä" säteilemään päämme ympäril lä ylitsevuotavasti Esiinnytään aina hyvi: Viisaana ja juhlataniineissa ta vallinen arkipäiväisyys ei kelpaa lain kaan" Eihän toki' sillä jos tavallisis Kun veljes verta höyryää vaan yhä talven hanki kun takaa rautaristikon ' ojentaa kättään vanki Ja kuiskii: "Veljet toverit te nouskaa jotka voitte ja taistelkaa vai voitonko jo riistäjille soitte Oi käännämmekö päämme pois kun pyytää se mi nääntyy kun vanhus köyhä horjuva anoen puoleen kääntyy kun leipää pyytää pieni suu ja itkee vankka miesi Ah taaksepäinkö — tästä pois käy veli sisko tiesi? Ei toverit vaan eteenpäin! on siinä elon ehto On eessä meillä elämä ja vapauden kehto Mutt' takana on kuolema ja kurjuus kurjaa kurjin Siis toverit: on lyötävä se rosvolauma hurjin! Ei muuta siis vaan taisteluun työläisjoukko vankka! Ei auta vaikk' on eessämme kätyrilauma sankka ei auta vaikka uhkaakin sa arkitaminelssa esiintyisi silloin voisi käydä sitenrettä paljastaisi to dellisen ininänsä Paljasluu armotto masti tyhjyys ja onttous Tällainen tiliinne on hyvin paini sen vuoksi että silloin luullaan tietävän kaikki maailman asiat Luultaan seisovan tiedon vuoren kai kesta koikeimmalla ja viimeisimmäl lä huipulla niin että sen kokeamtnal le 'ei kukaan onään voi piiiislä Ihmi set jotka noin humaltuvat no eivät ole epäilijöitä Ile eivät epäile kos kaan tietojansa Henkilö joka ei aina joka hetki epäile tietojansa hänellä on tiedon tie siivun tukossa Tietäminen uikaa vaRta siitä kuin tietää että ei mitään tiedä ja jatku vasti epäilee itseänsä tietojensa suh teen silloin pysyy vasta jatkuvasti aina tuliterässä Suorasukaisesti sanoen: järjestöm me jäsenistö nukkuu itsetyytyväisyy den surullista unta So on pahaa un ta Katsokaas toverit äärettömän ftaljon on niitä työläisiä jotka eivät kuulu meidän riveihimme tämä kaikki osaksi siitä syystä että jär jestömme jäsenet eivät suuremmalta osalta olo tehneet velvollisuuttaan itsensä ja toveriensa valistamiseksi Ja ilman jokaisen jäsenen itsekoh taista valistustyötä itseään ja tove reitaan kehtaan ei koskaan saada knmala vcrisurma: on urhon kuolo kauniimpi kuin kurja nälkäturma Jos lyödään meidät pelko pois — nouskaamme uudestahan — ja huutakaamme hurjemmin: — Hei alas valta rahan! E! meitä koskaan voiteta vain kaatua voi meitä ja aika hurja ankara ei sääli myöskään heitä — On aika lyödä riistäjää ei enää orjan toista Siis ylös orjeft! Aika on on hetki kahdestoista Taiston säilät temmataan pois kirvehet ja kuokat ja raunioilta kentälle niin vastatusten luokat Hammas vasten hammasta ja kämmenet sydämmelle — me vastatkaamme taistelu haasteeseen vaikka kelle! Viel' kerran jos he voittavat — oi orjat vähät siitä: Me lyömme aina uudestaan yks' isku jos ei riitä — Wm Lahtinen ja Taisteluhenki? valistustyötämme laajaksi ja voimak kaaksi Tuo ääretön välinpitämättömyys todellisen valistutyön suhteen jirie nistönuno keskuudessa tuntuu tavat toman ihmeelliseltä Nykyään jos kerran milloinkaan olisi pitänyt työ läisten havahtua siitä välinpitämät tömyyden tilasta minkä vallassa e vielä tiiliä erää elää ja toimii Työ iäisten olisi piinnyt nähdä mihinkä pohjattoman kurjuuden kuiluun on kapitalismi työläiset tässäkin maan sa saattanut Ennestään huonot talou delliset olot ovat kiristyneet yhä huonommaksi ja huonommaksi Kau hea työttömyys yleinen pohjaton liälä ja kurjuus työväestön keskuu dessa Työläiset astuvat vielä tällä ci'ii pää rintaan painuneena maantomussiv ryömien ikäänkuin häpeäisivät omna olemassa oloaan Nälkäisenä ja rq paleisona ottavat he alennustilanpa tyyneenä vastaan Te näette kaiken tämän huutavan hädän Te näette kuinka työväen luokka huokaa ja kärsii hädän ke kellä Te tunnette kaiken kapitalis tisen kahleorjuuden puristuksen tie dätte kuinka ankarasti se puristaa rautakourin teidän elämäänne Niin to olette tietoisia tästä Mutta sittenkin todellisuudessa näyttää siltä että te ette voi tällää